Rozdział 8

 Boże 14 komentarzy, DZIĘKUJEMY!!!! ;D i w tym miło by tyle zobaczyć xD :33 i już jest równe 1919 xDD w połowie pisała to Daria, ale większość JA! :33 wiem kochasz mnie za tą skromność i tym razem postaramy się wcześniej dodać rozdział:P a teraz zapraszamy do czytania :))

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

 Siedziałam spokojnie na kanapie w salonie, kiedy zabrzęczał dzwonek do drzwi, a nasz piesek pędem ruszył do drzwi i zaczął ujadać. Ohh... Tak bardzo nie chciało mi się wstać, ale w końcu, od czego mam Emily w domu?

- Emily! Otwórz drzwi! Ktoś przyszedł, a Kora nie daje mi w spokoju wylegiwać się na kanapie!

- Ty stary leniu! Masz od drzwi jakieś pięć metrów i dupy ci się nie chce ruszyć? Wstań i otwórz, bo ja szukam pracy, a Kora.? Kora, choć tu!- odpowiedziała Emily, po czym znowu odezwał się dzwonek, a pies w skoczył jej na kolana i położył się na nich.

- Ale masz problem. Nie możesz na chwilę przerwać i...

- Cat! Otwórz te cholerne drzwi!

- Ohh... Już idę- zsunęłam się z kanapy i otworzyłam drzwi. Ujrzałam stojącego w progu uśmiechniętego Logana, a zaraz za nim Kendalla.

- O cześć. Co tutaj robicie?- zapytałam.

- Pomyśleliśmy sobie, że może razem wybierzemy się na deskę. Co ty na to?

- Fajnie, tylko mam nadzieję, że najpierw nauczysz mnie jeździć- odpowiedziałam z uśmiechem- Oczywiście Emily też przydałaby się jakaś lekcja- spojrzałam porozumiewawczo na Kendalla.

- To da się załatwić- odpowiedział chłopak z uśmiechem.

- Dobra wejdźcie. Muszę się jeszcze ubrać-, mimo, iż była 9 rano to ja cały czas byłam jeszcze w piżamie. Chłopacy weszli i od razu zajęli kanapę. Pospiesznie wtargnęłam na górę i zaczęłam przeszukiwać szafę. Znalazłam nawet przyzwoitą parę szortów, bluzkę no i oczywiście vansy. Ledwo zdążyłam założyć spodenki, kiedy z dołu zaczęły dobiegać niecierpliwe nawoływania Emily.

- Cat! Co ty tam jeszcze robisz? Już prawie 15 minut czekamy. Pospiesz się, bo pójdziemy bez ciebie!

- Marudzisz, bo ty miałaś czas się ubrać, kiedy ja... Robiłam coś ważnego.

- Chciałaś chyba powiedzieć, że leżałaś przed telewizorem. Masz minutę!

- Co?! Przecież w tym czasie nawet nie zdążę ci odpyskować!

- 50 sekund- odliczała uporczywie Emily, wiec nie było, co tracić czasu, tylko trzeba było się spieszyć. Tylko ostatnie poprawki i gotowe! Zbiegłam na dół, ale zastałam tam tylko Logana.

- Kurczę! A jednak nie zmieściłam się w czasie. Dawno wyszli?- zapytałam.

- Nie. Jakieś dwie minuty temu, Emily wzięła jeszcze ze sobą Korę.

- Ohhh... Ta jędza Emily nie mogła poczekać tych kilku chwil. Ale przynajmniej na ciebie mogę liczyć- uśmiechnęłam się, po czym podeszłam i pocałowałam go w usta. Od razu poczułam motyle w brzuchu.

- Może jeszcze zdążymy ich dogonić- powiedział Logan, kiedy zamykałam drzwi od mieszkania.

- No jasne! Znając życie Emily leży gdzieś w krzakach w najlepszym wypadku z tylko jednym złamaniem.

                                                               *    *   *

- Ta też jest twoja?- spytałam, kiedy Logan podał mi drugą deskorolkę.

- Nie. Pożyczyłem ją od Carlosa. To mój przyjaciel. Jest jeszcze James, od którego Kendall pożyczył deskę dla Emily. Wszyscy mieszkamy w jednym domu.

- Musicie mieć naprawdę wesoło. Czterech facetów w jednym mieszkaniu to jest coś.

 No nie zupełnie... Jest jeszcze Victoria, Dziewczyna Carlosa i Lily którą chodzi James.

- Wow. Brzmi nieźle. Jak wy się tam wszyscy mieścicie? A tak poza tym to chciałabym poznać całą waszą ekipę- powiedziałam z uśmiechem.

- Wszystko w swoim czasie. Ale jest teraz coś ważniejszego- nagle mina Logana spoważniała.

- Jaka?- spytałam nie wiedząc, czemu tak nagle przybrał poważny ton głosu.

- Musimy znaleźć Emily i Kendalla zanim nawzajem zrobią sobie krzywdę- odpowiedział i wybuchnął śmiechem, a ja razem z nim.

- A skoro już o nich mowa...- Zauważyłam Emily pędzącą tyłem na deskorolce (nie wiem, jakim cudem i nawet nie chce wiedzieć) a zaraz za nią biegł Kendall wymachując rękami i krzycząc: „ Zatrzymaj się! Nie tak cię uczyłem! Zaraz po nim Emily: "Niczego mnie nie uczyłeś! Kazałeś tylko wejść na deskę!" A za nimi pędził ten mały biedny piesek, który ledwo zipał. Po prostu nie mogłam powstrzymać się od śmiechu.

- Jako dobrzy przyjaciele, powinniśmy pomóc tym niedorajdom. Zresztą jak zawsze...

- W sumie racja- odpowiedział Logan, po czym pobiegł w kierunku (kierującej się na drzewo) Emily. Ja postanowiłam pozostać w BEZPIECZNEJ odległości i przyglądać się tej całej komicznej sytuacji. Miałam już nawet wyciągnąć telefon i nagrać to zdarzenie, jednak wybuchy śmiechu uniemożliwiały mci to. Loganowi w ostatniej chwili udało się zatrzymać, zanim wpadła na drzewo. Emily mała podwójne szczęście: nie rozglabała się na drzewie i nie stała się pośmiewiskiem wielu ludzi, ponieważ w parku oprócz nas nie było nikogo. Podeszłam do Logana i Emily.

- No to twoja koordynacja ruchowa osiągnęła nowy poziom- spojrzałam na nią i uśmiechnęłam się szyderczo.

- To...To wszystko przez niego- powiedziała zdyszana i wskazała palcem na Kendalla, który dobiegł do nasz ledwo łapiąc oddech.

- Ojj no przepraszam...- podszedł do niej- Wybaczysz mi.?- podniósł jedną brew, huhuh zaraz ją pocałuje. Przypatrywałam się całej tej sytuacji.

- Dobra...- wymknęła na niego język- Chodzi idziemy ćwiczyć- pociągnęła go za rękę i pobiegli dalej, a Kendall znowu przybrał uśmiechniętego ryjosza.

- Widziałeś to! Co tu było romantycznego! Oto ten gościu, który pochłania 2x big maka jest romantyczniejszy.

- Ważne, że jesteśmy razem i saaami...-wyszeptała mi do ucha.

- Też ujdzie...-lubiłam się z nim drażnić, spojrzał na mnie łobuzerskim uśmiechem, złapał mnie w pasie i obdarzył mnie czułym i powolnym pocałunek. Nagle wyrwał nas z tak miłej chwili krzyk Kendalla.

- Emily! Zatrzymaj się! Zaraz cię złapie! - i zobaczyłam koło nas Emily pędzącą z 20km/h i drącej się w niebo głosy, a za nią Kendalla pędzącego, który wymachiwał rękoma.

- Jezu...- powiedziałam i zrobiłam faceplam, na co Logana zareagował lekkim chichotem.

* * *

- Teraz trzeba się lekko odepchnąć- Logana złapał mnie w pasie. Ćwiczyliśmy już z 2 godziny i zaczynałam łapać jak się utrzymać i już powoli jechać. Odepchnęłam się i powoli jechałam przed siebie. W końcu zrozumiałam, o co chodzi. Logan podjechała obok mnie.

- Uczeń przerósł mistrza- wskoczył na moją deskę i dał mi szybkiego całusa. Uwielbiałam tego chłopaka.

Zobaczyłam nagle przejeżdżających obok nas Emily z Kendallem. Złapałam ją za dłoń żeby się zatrzymała, jak udało się jej już tak jeździć.?

- Dlaczego tak już jeździsz? To ja miałam zaszpanować przed tobą, co umiem!-ona zeszła z deskorolki.

- Słuchaj...Trzeba wyczuć deskorolkę, uchwycić pochylenie deski i dobrze się pochylić...-uśmiechnęła się do mnie.

- A tak naprawdę.?

-Wyjebałam się...-spojrzałam na nią od razu spuściła głowę a ja w buchnęłam śmiechem.

- No to nauczyciela miałaś...wspaniałego-spojrzałam na Kendalla.

- Właśnie mnie nauczył! Umiem jeździć!- powiedziała nagle, wyrwał mi się krótki chichot. Nagle usłyszałam krzyk.

-Kogo to Kundel!!!

- Emily, nie upilnowałaś Kory!-spojrzałam na nią z wyrzutem.

-KORA! -ryknęła i pobiela w stronę psa

***

-Mogłaś zostawić tego psa w domu! Są z nim same problemy, nie dość, że goniła wiewiórkę w parku to jeszcze napastowała biedne matki z dziećmi! Weź jej kup kaganiec!-powiedziałam do Emily wchodząc do baru.

- Ciekawe, jaki ten pies ma 20 cm!- usiadłam na kanapie i spojrzałam na Emily.

- Idę zamówić jedzenie, co chcecie.?-spytała Emily.

- 2 sałatki, burgera i 3 cole- uśmiechnął się do niej Kendall.

- Okej-powiedział krótko i skierowała się do kasy.

***Oczami Emily***

Skierowałam się do kasy, kiedy nagle zderzyłam się z jakimś kolesiem. Spojrzałam, kto to...Ugh mogłam nie patrzeć pieprzony Scott. Boże jak ja tego człowieka nienawidzę, a jeszcze, co zrobił Cat...Wydrapałabym mu oczy. Chociaż nie...Szkoda paznokci.

- Ooo przyjaciółka mojej dziewczyny..-uśmiechną się.

- Ona nie jest twoją dziewczyną, ma teraz wspaniałego chłopaka, którego kocha

- Słuchaj dziewczynko, ten frajer nie ma ze mną szans...

- Ona ciebie nie kocha, po tym, co jej zrobiłeś ty bez wstydna świnio, biłeś ją, poniżałeś i. Zgwałciłeś, ona nigdy ci nie wybaczę, a ja nienawidzę cię za to jesteś pierzonym gnoj...- nie skończyłam, bo z całej siły uderzył mnie w twarz, upadłam i poczułam ostry ból i krew w ustach. On tylko złapał mnie za twarz i powiedział.

- To jest dopiero początek kwiat...

- Zostaw ją! Jesteś popapranym gnojem! - spojrzałam na Cat, która była z chłopakami.

- To jeszcze nie koniec...- szepnął i uciekł. Upadlam na posadzkę czułam narastający ból w czaszce. Kendall podbiegł i spojrzał na mnie. Ja spojrzałam na nich wszystkich wstałam i uciekłam do domu nie chciałam żeby ktoś widział mnie w takim stanie.

***Oczami Cat***

Kiedy tylko zobaczyłam Scotta nogi ugięły mi się jeszcze, kiedy zobaczyłam, że uderzył Emily, nie wytrzymałam pobiegłam do niego.

- Zostaw ją! popapranym gnoju!- chłopaki byli moja obstawa, ale kiedy spojrzałam na Kendalla widać, że płonie ze wściekłości. Powiedział coś do Emily i uciekł, Kendall podbiegł do Emily jednak ona wstała i uciekła, Kora, jako jej pies popędziła w tym samym kierunku, co właścicielka.

- Chłopaki, wracamy do domu trzeba sprawdzić, co z nią- spojrzałam na chłopaka- Kendall ty najbardziej.

Szybkim krokiem poszliśmy w kierunku naszego domu. Byłam zła na siebie, że pozwoliłam jej pójść do tej cholernej kasy samej, Scott chciał mnie, a na Emily się wyżył. Czemu ja w ogóle poznałam tego człowieka i nie słuchałam ostrzeżeń Emily po względem jego osoby. Od razu przypomniało mi się...to..to nie mogła usunąć z pamięci tego widoku. Po policzku spłynęła pojedyncza zła, Logan chyba to zobaczył, bo od razu podszedł do mnie i bez niczego przytulił mnie, mimochodem go objęłam. Czułam ciepło jego ciała, tylko obok niego czułam się bezpiecznie.  Spojrzałam na Kendalla szedł powolnym krokiem, z głową wbitą w chodnik. W końcu doszliśmy do domu, otworzyłam drzwi i weszłam do środka z chłopakami.

- Zostańcie tu...-pobiegłam na górę sprawdzić, co z nią, drzwi do jej pokoju były zamknięte.

-Emily otwórz...-zapukałam

-Nie...

-Otwórz te drzwi!-zaczęłam walić w te drzwi.

- A czy ty masz 12 palców.?-Powiedziała przez drzwi.

- Nie...- nie wiedziała, o co jej chodzi, Scott za mocno walnął ją w głowę.

-Masz odpowiedzi-to było całkiem dobre, zaczęłam walić w te drzwi-otwórz je albo je wywarze!

- Dajesz!-krzyknęła, w padłam na pewien pomysł, zeszłam na dół wzięłam Kendalla za koszule i pociągnęłam do ogródka, Logan szedł za na mi i przypatrywał się z uśmiechem tej całej sytuacji.

-Właź!-powiedziałam i wskazałam na okno do pokoju Emily.

-Co?!-spojrzał na mnie.

- Właź, ona ciebie posłucha-popchnęłam go na żywopłot prowadzący do okna-my będziemy w domu-uśmiechnęłam się do Logana, on chyba zrozumiał, bo uśmiechnął się i skierował się ze mną do domu, zostawiając przy tym Kendalla samego.

Weszłam do domu od razu chłopak pociągnął mnie do siebie i pocałował namiętnie, kiedy w końcu się od niego oderwałam spojrzałam na niego. On tylko się uśmiechnął.

-Tego mi brakował przez cały dzień-uśmiechnęłam się, pociągnęłam go na kanapę i usiadłam mu na kolanach- cieszę się, że cię poznałam-spojrzałam na niego, on tylko mnie przytulił.

-Może spotkamy się jutro, saaami…-spojrzał na mnie, od razu się zgodziłam, za dużo Emily jak na jeden dzień, jutro będzie miała Kendalla na cały dzień wiec niech się cieszy.

- Oglądamy jakiś film.?

- Możemy, tylko pójdę spytać się czy oglądają z nami, czy siedzą i zamulają u góry…-wstałam z Logana pocałowałam go szybko i pobiegłam do góry, kiedy już byłam blisko drzwi usłyszałam głos Kendalla.

- Nie bój się go, jeśli znowu coś ci zrobi pamiętaj, że masz mnie i zawsze możesz na mnie liczyć…- oni będą razem nie mam bata, będą…uśmiechnęłam się do siebie i bez zapukania weszłam do pokoju Emily. Kendall obejmował dziewczynę, ona jego i tak siedzieli na łóżku jej warga była rozcięta, ale już nie leciała z niej krew.

-Hej…emm…oglądacie z nami jakiś film, będzie popcorn i takie tam, co wy na to.?-spojrzeli po sobie i jak na zawołanie pokiwali głowy.

- Świrusy…-odwróciłam się i poczułam jak coś uderzyło mnie w głowę. Poduszka. Odwróciłam się, i wzięłam poduszkę do ręki.

-Kto to zrobił?-w tym samym czasie palcem Emily na Kendalla, a Kendall na Emily.-Znając życie to ty zrobiłaś, parszywa istoto!-zamachnęłam się i trafiłam centralnie w twarz Kendalla.

-To będzie wojna!- krzyknął i zamachnął się na mnie, lecz za mną staną Logan, który przyszedł pewnie po tych wrzaskach, ja zrobiłam unik on dostał w twarz.

-Ale masz w banie od de mnie!-wnerwił się i wziął poduszkę, którą dostał i rzucił wprost w Emily. Ta stanęła jak wryta i spojrzała na niego złowrogo.

-Lepiej wiej….

-Emm..Aaaaaa!!!!-rzucił swoją amunicję na podłogę i pobiegł pędem na dół, ona jak strzała wybiegła za nim. Ja z Kendallem pobiegliśmy za nimi na dół, kiedy zbiegliśmy ze schodów, zobaczyliśmy widok Emily goniącej Logan wokół kanapy, a temu wszystkiemu przypatrywała się Kora.

- Choć tu kędzierzawy!-rykła w stronę Logana.

-Emm…zastanówmy się, nie…-pobiegł w moją stronę i schował się za mną.

-Kochanie…jakie to słodkie…

- I dlatego że Cat cię obrania to w ciebie nie rzucę.? Hahaha…dobry żart….

- Ona mnie nie obrania, jest moją żywą tarczą…-uśmiechnął się szyderczo.

- Ale to sło….CO?!? Emily daj mi poduszkę!-odwróciłam się w stronę Logana.

- Kochanie, misiu…żabeniko…KENDALL!-spojrzał łaskawie na przyjaciela.

- Nie chciałeś ostatnio wyjść mi z łazienki…zemsta jest słodka-uśmiechnął, ja też nie kryłam uśmiechu.

- O cholera…

Ta walka trwała z jakieś 3 godziny wszyscy byli zmęczeni, ale śmiali się jak by wyszli z psychiatryka. Wszędzie były pióra i poszarpane poduszki.

- Wy jesteście....

-...Wspaniali-powiedział Logan.

-...Fajni-powiedziała Emily

-...Uroczy-powiedział Kendall

-...Pojebani-powiedziałam i w buchnęliśmy śmiechem. Już się boję co będzie jutro.....

Strój Kendalla i Logana:

Strój Emily:

Strój Cat: