Rozdział 11

Sorki że tak długo mnie nie było ale szkoła -.- Ale oto jest 11 rozdział ;D Zapraszam do czytania i komentowania :P

 ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

- Cat! Przestaniesz w końcu stękać jak byś miała zaraz urodzić!- zaczęłam kasować się po skroniach, bo już nie wytrzymywałam tych...Odgłosów.

- No przepraszam, że ząb mądrości mnie boli?!?- usiadła obok mnie.

- A wiesz, że dzisiaj na wyrwanie go? Tylko to nie jest mile, znieczulenie, zabieg chirurgiczny i....Lepiej już nie będę nic mówić, bo wnioskować po twojej minie wolałaś tego nie wiedzieć...-poklepałam ja po ramieniu.

- Nieee wcale....Ałaa! - złapałam się za policzek.

- Mówiłam mówiłam, idziemy dzisiaj i nie ma, że nie- spojrzałam na nią.

- Nie.

- Pff...A co mnie to obchodzi-pociągnęłam ją z kanapy jednak miała opory, ale byłam silniejsza i wypchnęłam ją za drzwi. Wzięłam ją pod rękę i skierowaliśmy się do dentysty. Ale wiedziałam, że te 3 dni będą najgorsze w moim życiu. Zeszliśmy do kliniki i od razu poczuliśmy ten charakterystyczny zapach dla szpitala lub dentysty. Chwilę później dźwięk wiercenia i jęki bólu z pokoju, do którego się skierowaliśmy, Cat zrobiła szybki obrót i skierowała się do drzwi, energicznie ją pociągnęłam w moimi kierunku.

- Ja tam NIE idę wybij sobie to z głowy! Oglądałam kiedyś horror Hannibal Lekter? Nie chce grać w kolejnej części!

- Nie wypuszczę cię do puki nie wyrwą ci tego zęba, a jak nie to ci sama wyrwę, bo nie zniosę tych jęków ani chwili dłużej!- byliśmy już pod drzwiami.

- Dobra, ale mogę iść jeszcze do łazienki? Chyba mam się zlać na siedzeniu-powiedziała i uśmiechnęłam się szyderczo.

- Nie będę ci nie kazać się wypróżniać, więc...Idź, ale idę z tobą, bo jesteś podejrzana- spojrzała na mnie ironicznie.

Weszłyśmy do łazienki, Cat od razu weszła do kabiny, sobie coś uświadomiłam.

- Cat, nie waż wymykać się przez okno w kabinie!-krzyknęłam i nagle dostałam odpowiedzi.

- Kurze...- i po chwili wyszła z kabiny.

- Mistrza nie oszukasz...- wytknęłam na nią język od razu odwzajemniła uczynek.

Pociągnęłam ją i Weszłam z oporami, nawet wręcz wpychając ją tam na chama.

- Dzień Dobry...- uśmiechnęła się do mnie starszawa kobieta w siwych włosach- tobie dzisiaj wyrywamy ząb mądrość?

- Ojj nie, nie, nie...Jej- wskazałam na Cat, która już siedziała na krześle wyglądała jak obrażone dziecko.

- To trochę potrwa, więc, możesz iść do domu, a my zadzwonimy żeby ją odebrać...- i kolejny uśmiech, szybko go odwzajemniłam.

- Trzymaj się, kocham cię!- posłałam jej promienny uśmiech.

- Fuck You!- nie zmieniła swojej pozycji.

Wyszłam z kliniki i zatelefonowałam do Logana żeby odebrał mnie razem z Cat.

- Logana przyjedziesz ze mną po Cat z kliniki?

- Ale co jej się stało coś poważnego, jakąś operacja, powiedz, że ma wszystkie nogi!

- Jej to by się przydała operacja na mózg, a po za ty ma wszystkie kończyny, a w klinice jest, bo wyrywają jej ząb mądrość.

- To fajnie, to znaczy nie fajnie...yyy...Dobra mniejsza z tym odbiorę was, ale mam lepszy pomysł...Przyjadę teraz do ciebie z Kendallem, bo James i Carlos wybrali się gdzieś ze swoimi dziewczynami, a my zamulamy na tv, a jak znowu zobaczę, że Kendall kolejny raz włącza simsonów i śpiewa spider-chrum, spider-chrom, to wiedz, że koleś długo nie pożyje, chociaż nie chciałbym zabijać twojego chłopaka....

- TO. NIE. JEST. MÓJ. CHŁOPAK.!!!!

- Statatata....Mi tu oczu nie mydli....

- ojj...Ch-ch-chyba, coś prz-prz-prz-przerywa, t-t-t-tracę sygnał..

- Emily!

Wyłączyła komórkę i skierowałam się do domu...Co się uwzięli na tego Kendalla?!? Niech się teraz martwi o swoją obolałą i z zakrwawianą gębą dziewczynę, która da mi w kość 3 dni. Grr...Na samą się wzdrygnęłam, skręciłam w lewo i miałam prosta drogę do domu, zobaczyłam jeszcze odłamek rury od motoru Logana, na którym jechaliśmy...To była okropna chwila, a co dla Kendalla? Wyrzuciłam ten obraz z myśli i szybszym krokiem podchodziłam do drzwi naszego domu. Zobaczyłam samochód Logana, z którego wychodził sam....James i Carlos? Aha...Trochę nie ogarnęłam tego wszystkiego. Podbiegłam i zobaczyłam 4 wspaniałych...Tylko Kendall siedział na schodach z wiadomych przyczyn.

- Hej...Dzisiaj nie ze swoimi lejdis.?- spojrzałam na Jamesa i Carlosa, oni tylko spojrzeli na mnie i się uśmiechnęli- poszły na zakupy, prawda.

- Hej, Kendall jak się czujesz.?- Podeszłam do chłopaka i lekko się uśmiechnęłam.

- Cześć...Bardzo dobrze mam teraz tylko same strupy na plecach- odwzajemnił mój uśmiech.

- Cieszę się, ale też smucę, bo to wszystko, przez że mnie....

- To nie jest przez ciebie, zrozumieć to w końcu wczoraj też się za to obwiniałaś.

- I będę...

- Nie pozwolę na to- Wstał i spojrzał na mnie- nie pozwolę....

- Pfff...Zobaczymy- uśmiechnęłam się łobuzersko, odwzajemnił mój uśmiech, obeszłam, bo i otworzyłam drzwi. Od razu moim oczom okazała się szczęśliwa Kora, która już merdała zawiniętym ogonkiem.

- Wchodzicie...- Weszłam do domu w moje ślady rzuciłam torbę na fotel, tego akurat nie zrobili.

- O której mamy wsiąść Cat od dentysty.? - spytał Logana siadając na przeciw mnie.

- Tak za godzinę, ale nie chcesz jej widzieć w takim stanie...

- Co jej robią.?- spytali James z Carlosem.

- Wyrywają ząb mądrość...Chociaż nad tą mądrością bym się zastanawiała..-spojrzałam na Logana, on tylko wydał z siebie chichot, który wywołał u mnie śmiech. Dzięki czemu wszyscy zaczęli się śmiać.

- Chcecie jakieś picie, może sok pomarań....

- Tak!- wydarł się Logan.

Wskazałam na Logana.

- Co mu jest.?

- Oszalał już dawno...-powiedział Carlos i za tą odpowiedz dostał poduszka w głowę od Logana.

- Dooobra...ja się teraz oddalę i pójdę po sok- zaakcentowałam każdy wyraz i skierowałam się do kuchni. Przyciągałam 6 szklanek i ponalewałam do nich sok. Wszystko położyłam na tacce. Szlam ostrożnie do salonu, ale ja i moja koordynacja ruchowa nie dały za wygraną, potknęłam się o własną nogę, a cały zestaw szklanek wylądował na chłopakami i na mnie. James i Kendall mieli najgorzej, bo byli najbliżej i najbardziej są mokrzy. Carlos miał tylko mokra bluzkę.

- Haha...jednak ja to mam szczęście.-Logan wstał i wszyscy wy buchnęli śmiechem. Może był suchy, ale w kroczu był mokry jak by się teraz zesikał. Spojrzał na swoje korcie on spalił raka, a my wypchnęliśmy histerycznym śmiechem. Za to Kendall i James byli mokrzy po całości. Kendall przeczesał włosy, dzięki czemu miał grzywkę do góry. Szczerze? Wyglądał bosko.

- Zostaw tak, fajnie wyglądasz.

Uśmiechnął się.

- Logan! Idź teraz do łazienki i spróbuj to zmyć...

- Nieee wcale na to nie wpadłem, wiesz?!

- Myślę, że użyłeś sarkazmu, ale pozostawię to bez drażliwego komentarza.

Obszczany poszedł do łazienki a ja wzięłam ścierkę i zaczęłam zmywać pozostałości soku z podłogi.

- Emily!- wydarł się z łazienki Logan.

Nie przerywając czynności, ryłam.

-Czego?!

- Nie schodzi! Próbowałem wszystkiego proszku, mydła nawet twojego szamponu...

-Logan!

- No, co lubię zapach jabłek!

- Jabłek?- Kendall spojrzał na mnie z zawadiackim uśmiechem.

Uśmiechnęłam się.

Wstałam z podłogi i skierowałam się do łazienki. Boże.

- Logan coś ty zrobił z tymi spodniami?!

- Chyba trochę się przebarwiły...

- Ściągnij spodnie- dałam mu rozkaz.

- Emily ja wiem, że się przyjaźnimy i ogóle, ale, ja kocham Cat...

- ZAKMKNIJ SIĘ! Dawaj te spodnie spróbuje coś zaradzić, zaraz dam ci spodnie, które są mojego taty...

Oczy miał szeroko otwarte.

- Dobra, dobra ja wychodzę, a ty je ściągnij.

Weszłam do salonu, chłopacy trochę się ogarnęli, a Kendall zostawił grzywkę.

- Gdzie Logan.?-zapytali chórem

- Jest w gaciach w łazience...-spojrzeli na mnie i wy buchnęli śmiechem.-Ale ja mówię poważnie...

Skierowałam się na górę po spodnie, nagle z dołu było usłyszeć dziewczyński piski, a botem histeryczny śmiech chłopaków.

- Nie można mieć, chociaż chwili intymności, barany?!

I kolejna salwa śmiechu

****

Logan wyglądał jak by narobił w spodnie, Carlos miał poplamioną bluzkę, James z Kendallem mieli ciemne plamy na ubraniach.

- Cóż...Mogło być gorzej...-powiedziałam spoglądając na nich.

- Nie pomagasz!- powiedzieli jak jeden mąż. Nagle z mojego telefonu zaczął lecie Linkin Park-Forgotten szybkim ruchem wyciągnęłam z kieszeni i odebrałam.

- Halo?..Aha dobrze, dobrze...Już?!...No okej zaraz będziemy...Co zrobiła?!..Nic pani nie jest.?...Pogryziony palec...I środki na senne...W strzykawce-podrapałam się po głowie-nie przytomna...- Logan chciał coś powiedzieć, ale pokazałam palcem, że ma zamknąć się- dobrze już jedziemy, do widzenia.-No to może być gorzej...

- Co się stało?!- Logan spojrzał na mnie wyczekująco, także jak reszta.

- To tak w skrócie: Cat za wcześnie się obudziła pogryzła palce dentystki, to ta się zamachał ze środkami nasennymi w strzykawce i teraz śpi..- patrzyli na mnie jak na wariatkę.

- Musimy jechać teraz po nią, bo czekają inni, a ona leży na fotelu...

- Chłopcy no to czas jechać po zwłoki twojej dziewczyny!- powiedział Carlos.

- Przecież ona żyje czopie!- Podszedł do mnie i powiedział szeptem- Ona żyje prawda?

-Tak!- wzięłam torebkę i kluczę od domu i skierowałam się do wyjścia. Wyszliśmy z domu i weszliśmy do samochodu czułam się lekko ściśnięta między Carlosem i Kendallem. Za to James kierował, a Logan siedział obok niego, Ale na niego mogłam się swobodnie oprzeć i wtulić się w jego tors.

- Jutro idziemy gdzieś tylko sami- szepnął mi do uch, poczułam, że się uśmiecha.

- Ja będę zajęta przez 3 dni, więc sorki- spojrzałam mu w oczu, cmoknął mnie w usta.

- Wytrzymam- szepnął, a my dojechaliśmy.

Wyszliśmy i skierowaliśmy do gabinetu. Znowu ten okropny zapach! Weszliśmy do gabinetu. Cat wyglądała jak trup.

- Weź ją na ręce..- pokazałam na 'zwłoki' Cat Loganowi.

Ale pamiętaj robisz to na własną odpowiedzialność.

- A co może zrobić mi moja kochana Cat.?

- Miejmy nadzieje, że na razie nic - odezwał się Carlos.

- Aż do domu- dopowiedział James.

Logan wziął ją jak pannę młodą, chociaż do najpiękniejszych widoków to bym je nazwała. Miała watę w buzi.

- Pani Emily -zwróciła się do mnie starszawa kobita w siwych włosach- dam pani receptę, i niech pani pamięta, co 3 godziny płukać jej buzie wodą z solą, zmieniać wacik jak już będzie nasiąknięty, a i będzie bardzo obolała jak znieczulenie puści.

- Dobrze dziękuje...A jak tam pani palec po...Hmm...Bliskim spotkaniem z siekaczami Cat.?

- Mogę subtelnie powiedzieć, że mam siny kciuk i ślady zębów jak by zaatakował mnie pies, wiec mogę powiedzieć, że bywało gorzej- uśmiechnęłam się, ale nie wierzyłam tylko patrzyłam się ta tą kobietę spojrzałam na chłopaków też patrzyli na nią z otwartymi buziami. Nagle Cat coś zaczęła mruczeń.

- Do samochodu!- krzyknął Carlos a my rzuciliśmy się do wyjścia, szybko pożegnałam się ze staruszką.

Wyjechaliśmy z spod kliniki i skierowaliśmy się szybkim pędem do domu. Logan wziął ją z samochodu, ale zdążyła się już obudzić, machała rękami, nogami, nawet ta cholerna nutria zaczęła grozić.

Chłopak skapitulował i to ja musiałam wprowadzić ją do domu...Upss, przepraszam, Zaciągnąć do domu.

Pchnęłam ją na łóżko, chłopaki weszli do domu.

- Dzięki mężczyźni! A zwłaszcza ty misiu jak to mówi Cat...- powiedziałam z ironią w głosie.

-Naprawdę tak mówi? - szczerzył się.

- Nie pomagasz!

-Nie chciałbym przerywać tych debat, ale Cat się obudziła.- wtrącił się James.

- Kochanie jak się czujesz.?- Logan do niej podszedł, a potem wydarł się jak by ktoś uderzył go młotkiem palce.

-Ugryzła mnie w nos!!!

No to zaczyna się piekło…